تأثیر کوئرستین بر محور هیپوفیز-گناد، پارامترهای اسپرم و بافت بیضه در موش صحرایی نر

زمینه و هدف: آنتی اکسیدان‌ها از جمله کوئرستین از آسیب سلول اسپرم توسّط رادیکال‌های آزاد محافظت می کنند. پژوهش حاضر نیز به منظور بررسی اثرات کوئرستین بر اسپرماتوژنز در موش صحرایی صورت گرفته است. روش کار:در این مطالعه تجربی از 50 سر موش صحرایی نر در قالب یک گروه کنترل و 4 گروه تجربی استفاده شد.محلول کوئرستین 2هفته روزانه به‌صورت داخل صفاقی در دوزهای 20،15،10،5 (mg/kg) به گروه‌های تجربی تزریق شد.یک هفته پس از آخرین تزریق خونگیری به منظور تعیین غلظت هورمون‌ها انجام و سپس بیضه چپ وزن کشی شد. اسپرم‌های اپیدیدیمی و برش‌های بافتی بیضه نیز مورد مطالعه قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس یک‌طرفه با سطح معنی داری کم‌تر از 05/0 در نرم افزار SPSS 19 بررسی شدند. یافته ها: در این مطالعه در میزان گنادوتروپین‌های سرم خون تفاوت معنی داری مشاهده نشد. امّا، هورمون تستوسترون به ویژه در دوز mg/kg 20 افزایش یافت (50/0±52/6 ، 0079/0=P).در تغییرات وزنی بیضه ها تفاوت معنی دار قابل قبولی دیده نشد. تعداد اسپرم‌ها در اپیدیدیم (68/1±35/51، 0251/0=P)و تحرّک اسپرم‌ها (91/5±88/73 ،0002/0=P) در دوزmg/kg 20 افزایش یافت.در بررسی تعداد سلول‌های اسپرماتوگونی در هیچ یک از گروه ها تفاوت معنی داری دیده نشد. امّا، تعداد اسپرماتوسیت اوّلیّه (04/7±25/118، 0171/0=P)، اسپرماتید (28/6±75/106، 0032/0=P) و اسپرماتوزوئید (30/6±75/101، 0008/0=P) هر سه در دوز mg/kg 20 افزایش یافت. بحث و نتیجه گیری: با توجّه به عدم تغییرات معنی دار گنادوتروپین‌ها احتمالا کوئرستین بر روی محور هیپوفیز-گناد مؤثّر نبوده است. گمان می رود کوئرستین با افزایش ترشح تستوسترون و اثرات آنتی اکسیدانی خود موجب بهبود کمّی و کیفی سلول های زایا شده است.